Uvodne napomene
Donošenjem Zakona o platnim uslugama („Sl. glasnik RS”, br. 139/2014 – u daljem tekstu: Zakon), koji je u primeni od 1. oktobra 2015. godine, stavljen je van snage Zakon o platnom prometu, izuzev nekih odredbi kao što su: član 2, članovi 47–49. (regulisanje prinudne naplate sa računa klijenta), član 50. (st. 1, tačka 6), član 51. (st. 1, tačke 18. i 19, i stav 2) i član 57. (stav 3). Shodno temi kojom se ovde bavimo, dajemo osnovne definicije iz Zakona:
1) Platne transakcije označavaju uplatu, prenos ili isplatu novčanih sredstava, što inicira platilac ili primalac plaćanja, a obavlja se bez obzira na pravni odnos između platioca i primaoca plaćanja.
2) Pružalac platnih usluga je platna institucija, tj. pravno lice sa sedištem u Republici Srbiji, koje ima dozvolu Narodne banke Srbije za pružanje platnih usluga kao platna institucija, u skladu sa ovim zakonom. Pružaoci platnih usluga, prema Zakonu, jesu: 1) banka; 2) institucija elektronskog novca; 3) platna institucija; 4) Narodna banka Srbije; 5) Uprava za trezor ili drugi organi javne vlasti u Republici Srbiji, u skladu sa svojim nadležnostima utvrđenim zakonom; 6) javni poštanski operator sa sedištem u Republici Srbiji, osnovan u skladu sa zakonom kojim se uređuju poštanske usluge. Niko, osim navedenih, ne može pružati platne usluge u Republici Srbiji
3) Korisnik platnih usluga označava fizičko ili pravno lice koje koristi platnu uslugu u svojstvu platioca i/ili primaoca plaćanja ili se pružaocu platnih usluga obratilo radi korišćenja tih usluga.
Da bi se platne transakcije mogle nesmetano sprovoditi, guverner Narodne banke Srbije doneo je Odluku o obliku, sadržini i načinu korišćenja obrazaca platnih naloga za izvršenje platnih transakcija u dinarima („Sl. glasnik RS”, br. 55/2015 i 78/2015 – u daljem tekstu: Odluka o sadržini obrazaca platnih naloga), koja je u primeni od 1. oktobra 2015. godine. U skladu sa tačkom 2. ove odluke, propisani platni nalozi za izvršenje platnih transakcija su:
1) nalog za uplatu – Obrazac br. 1 – koji se koristi za uplate gotovog novca na tekući račun (uplate dnevnog pazara, plaćanje obaveza u gotovom novcu i druge uplate na tekući račun);
2) nalog za isplatu – Obrazac br. 2 – koji se koristi za isplate gotovog novca sa tekućeg računa;
3) nalog za prenos – Obrazac br. 3 – koji se koristi za prenos novčanih sredstava sa tekućeg računa na tekući račun. Na osnovu naloga za prenos izvršava se prenos novčanih sredstava – zaduženje tekućeg računa platioca i odobrenje tekućeg računa primaoca plaćanja, odnosno zaduženje jednog tekućeg računa i odobrenje drugog tekućeg računa istog korisnika platnih usluga, kao i zaduženje i odobrenje istog tekućeg računa za isti iznos.
Treba reći da je Odluka o sadržini obrazaca platnih naloga, propis koji u platnim transakcijama primenjuju sva pravna lica iz privatnog sektora. Napominjemo da korisnici budžetskih sredstava i organizacije obaveznog socijalnog osiguranja primenjuju u platnom prometu Pravilnik o načinu i postupku obavljanja platnog prometa u okviru konsolidovanog računa trezora („Sl. glasnik RS”, br. 92/2002, 100/2003 i 10/2004).
Platne transakcije između korisnika sredstava platnog prometa odvijaju se posredstvom pružaoca usluga platnog prometa, u skladu sa ugovorenim načinom izvršenja novčanih obaveza. Šifre plaćanja prema obliku plaćanja za izvršenje platnih transakcija, utvrđene Prilogom 3. Odluke o sadržini obrazaca platnih naloga, mogu biti za:
– gotovinsko plaćanje, koje se odnosi na gotovinske uplate na tekući račun i isplate s tekućeg računa;
– bezgotovinsko plaćanje, koje se odnosi na prenos (plaćanje i druge transfere) s jednog tekućeg računa na drugi tekući račun;
– obračunsko plaćanje, koje podrazumeva plaćanje prilikom kog se ne vrši prenos sredstava sa računa na račun, već se samo obračunski evidentira (cesija i asignacija); i
– preknjižavanje, koje se odnosi na povraćaj po osnovu više uplaćenih ili pogrešno uplaćenih sredstava.
Za još bolje razumevanje ove problematike potrebno je praviti razliku između platnih i finansijskih instrumenata. Platni instrumenti su oni kojima se izvršavaju platne transakcije (nalozi za uplatu, isplatu i prenos) u skladu sa odredbama Zakona o platnim uslugama i Odlukom o sadržini platnih obrazaca. S druge strane, finansijski instrumenti su oni koje je propisao Zakon o tržištu kapitala („Sl. glasnik RS”, br. 31/2011, 112/2015 i 108/2016) koji ih je definisao kao prenosive hartije od vrednosti i instrumente tržišta novca.
Finansijski instrumenti – prenosive hartije od vrednosti – u skladu sa članom 2. tog zakona zapravo su sve vrste hartija od vrednosti kojima se može trgovati na tržištu kapitala, izuzev instrumenata plaćanja. U prenosive hartije od vrednosti spadaju naročito akcije, obveznice i drugi oblici sekjuritizovanog duga i druge hartije od vrednosti koje daju pravo na sticanje i prodaju takve prenosive hartije od vrednosti.
Instrumenti tržišta novca su finansijski instrumenti kojima se obično trguje na tržištu novca, kao što su trezorski, blagajnički i komercijalni zapisi i sertifikati o depozitu, izuzev instrumenata plaćanja.
Drugi zakonski propisi koji regulišu način izmirenja međusobnih obaveza korisnika platnih usluga
Za izmirenje međusobnih obaveza korisnika platnih usluga primenjuju se odredbe više zakonskih propisa kao što su:
– Zakon o obligacionim odnosima („Sl. list SFRJ”, br. 29/78, 39/85, 57/89, „Sl. list SRJ”, br. 31/93, i „Sl. list SCG”, br. 1/03);
– Zakon o platnom prometu („Sl. list SRJ”, br. 3/2002 i 5/2003, i „Sl. glasnik RS”, br. 43/2004, 62/2006, 111/2009 – dr. zakon, 31/2011 i 139/2014 – dr. zakon);
– Zakon o poreskom postupku i poreskoj administraciji („Sl. glasnik RS”, br. 80/2002 … i 108/2016);
– Pravilnik o načinu i uslovima za plaćanje poreske obaveze putem kompenzacije („Sl. glasnik RS”, br. 63/2003).
1) Izmirenje obaveza prema Zakonu o obligacionim odnosima
Korisnici platnih usluga svoje novčane obaveze izmiruju bezgotovinskim i obračunskim načinom plaćanja, u skladu sa ugovorima koje međusobno zaključuju. Postoji više načina ispunjenja obaveza, kao što su kompenzacija, cesija, asignacija, preuzimanje duga, pristupanje dugu, preuzimanje ispunjenja, prenova i dr. oblici. U odeljku 3. OSTALI NAČINI PRESTANKA OBAVEZA (čl. od 336. do 359) propisano je sledeće:
– Prebijanje (kompenzacija), prema članu 336. Zakona, podrazumeva da dužnik može prebiti potraživanje koje ima prema poveriocu, sa onim što ovaj potražuje od njega, ako oba potraživanja glase na novac ili druge zamenljive stvari istog roda i iste kakvoće i ako su oba dospela. Za prebijanje je potrebna izjava o prebijanju (član 337. Zakona), što znači da prebijanje ne nastaje čim se steknu uslovi za to, nego je potrebno da jedna strana izjavi drugoj da vrši prebijanje.
– Otpuštanje duga (član 344) je slučaj prestanka obaveze kada poverilac izjavi dužniku da neće tražiti njeno ispunjenje i dužnik se sa tim saglasi. Dakle, sa izjavom o otpuštanju duga treba da se saglasi i dužnik da bi se ista smatrala punovažnom.
– Prenov (novacija, član 348) podrazumeva prestanak obaveze ako se poverilac i dužnik saglase da postojeću obavezu zamene novom i ako nova obaveza ima različit predmet ili različit pravni osnov. Sporazum poverioca i dužnika kojim se menja ili dodaje odredba o roku, mestu ili načinu ispunjenja, zatim naknadni sporazum o kamati, ugovornoj kazni, obezbeđenju ispunjenja ili o kojoj drugoj sporednoj odredbi, kao i sporazum o izdavanju nove isprave o dugu, ne smatraju se prenovom.
– Sjedinjenje (konfuzija, član 353) podrazumeva prestanak obaveze sjedinjenjem u slučaju kada jedno isto lice postane poverilac i dužnik. Kada jemac postane poverilac, obaveza glavnog dužnika ne prestaje. Obaveza upisana u javnoj knjizi prestaje sjedinjenjem tek kada se izvrši upis brisanja. To su slučajevi kada dolazi do pripajanja jednog privrednog društva drugom privrednom društvu prenošenjem celokupne imovine i obaveza, čime društvo koje se pripaja, prestaje da postoji bez sprovođenja postupka likvidacije, shodno odredbi člana 486. Zakona o privrednim društvima („Sl. glasnik RS”, br. 36/2011, 99/2011, 832014 i 5/2015).
– Ustupanje potraživanja ugovorom (cesija, član 436) podrazumeva da poverilac može ugovorom zaključenim sa trećim licem preneti na njega svoje potraživanje, izuzev onog čiji je prenos zabranjen zakonom ili koje je vezano za ličnost poverioca, ili koje se po svojoj prirodi protivi prenošenju na drugog. Prema članu 438. Zakona za prenos potraživanja, pristanak dužnika nije potreban, ali je ustupilac dužan da obavesti dužnika o izvršenom ustupanju.
– Preuzimanje duga (član 446) vrši se ugovorom između dužnika i preuzimaoca, na koji je pristao poverilac. O zaključenom ugovoru poverioca može izvestiti svaki od njih i svakom od njih poverilac može saopštiti svoj pristanak na preuzimanje duga. Pretpostavlja se da je poverilac dao svoj pristanak ako je bez ograde primio neko ispunjenje od preuzimaoca koje je ovaj učinio u svoje ime. Prema članu 448. Zakona, preuzimanjem duga preuzimalac stupa na mesto pređašnjeg dužnika, a ovaj se oslobađa obaveze. Međutim, ako je u vreme poveriočevog pristanka na ugovor o preuzimanju duga preuzimalac bio prezadužen, a poverilac to nije znao niti je morao znati, pređašnji dužnik ne osobađa se obaveze, a ugovor o preuzimanju duga ima dejstvo ugovora o pristupanju dugu.
– Pristupanje dugu (član 451) zasniva se na osnovu ugovora između poverioca i trećeg lica, kojim se to treće lice obavezuje poveriocu da će ispuniti njegovo potraživanje od dužnika, što znači da treće lice stupa u obavezu pored dužnika. Saglasno članu 452. Zakona, lice na koje na osnovu ugovora o pristupanju dugu pređe neka imovinska celina fizičkog ili pravnog lica ili jedan deo te celine, odgovara za dugove koji se odnose na tu celinu, odnosno na njen deo, pored dotadašnjeg imaoca i solidarno s njim, ali samo do vrednosti njene aktive.
– Preuzimanje ispunjenja (član 453) vrši se ugovorom između dužnika i nekog trećeg lica, kojim se to lice obavezuje dužniku da će ispuniti njegovu obavezu prema poveriocu. On odgovara dužniku ako blagovremeno ne ispuni obavezu poveriocu, te ovaj zatraži ispunjenje od dužnika. Ali to treće lice ne preuzima dug niti pristupa dugu i poverilac nema nikakvo pravo prema njemu. Dakle, dužnik će odgovarati za preuzete obaveze prema poveriocu u slučaju neispunjenja obaveze od strane trećeg lica (preuzimaoca ispunjenja), dok će preuzimalac ispunjenja odgovarati za preuzete obaveze prema poveriočevom dužniku, a na osnovu sklopljenog ugovora između dužnika i nekog trećeg lica koje se obavezalo na ispunjenje preuzete obaveze prema dužnikovom poveriocu.
– Jemstvo (član 997–1019. Zakona) podrazumeva sklopljeni ugovor o jemstvu kojim se jemac obavezuje poveriocu da će ispuniti punovažnu i dospelu obavezu dužnika ako ovaj to ne učini. Ugovor o jemstvu obavezuje jemca samo ako je izjavu o jemčenju učinio pismeno. Od jemca se može zahtevati ispunjenje obaveze tek nakon što je glavni dužnik ne ispuni u roku određenom u pismenom pozivu (supsidijarno jemstvo). Poverilac može tražiti ispunjenje obaveze od jemca, iako nije pre toga pozvao glavnog dužnika na ispunjenje obaveze, ako je očigledno da se iz sredstava glavnog dužnika ne može ostvariti njeno ispunjenje ili ako je glavni dužnik pao pod stečaj. Ako se jemac obavezao kao jemac platac, onda odgovara poveriocu kao glavni dužnik za celokupnu obavezu i poverilac može zahtevati njeno ispunjenje bilo od glavnog dužnika, bilo od jemca ili od obojice u isto vreme (solidarno jemstvo). Što se tiče odnosa jemca i dužnika, jemac koji je isplatio poveriocu njegovo potraživanje, može zahtevati od dužnika da mu naknadi sve što je isplatio za njegov račun, kao i kamatu od dana isplate.
– Upućivanje (asignacija, članovi 1020–1034) je vrsta ugovora o ispunjenju obaveze u slučaju kada jedno lice – uputilac (asignant) ovlašćuje drugo lice – upućenika (asignata) da za njegov račun izvrši nešto određenom trećem licu – primaocu uputa (asignataru), a ovoga ovlašćuje da to izvršenje primi u svoje ime.
Primalac uputa stiče pravo da zahteva od upućenika ispunjenje tek kad mu ovaj izjavi da prihvata uput. Prihvatanje uputa ne može se opozvati. Ako je primalac uputa poverilac uputioca, poverilac nije dužan pristati na uput koji mu je učinio dužnik u cilju ispunjenja svoje obaveze, ali je dužan da o svom odbijanju odmah izvesti dužnika, inače će mu odgovarati za štetu. Ako je upućenik dužnik uputioca, upućenik nije dužan da prihvati uput, čak i ako je dužnik uputioca, izuzev ako mu je to obećao. Međutim, kada je uput izdat na osnovu upućenikovog duga uputiocu, upućenik je dužan da ga izvrši do iznosa tog duga ako mu to ni po čemu nije teže od ispunjenja obaveze prema uputiocu. Izvršenjem uputa izdatog na osnovu upućenikovog duga uputiocu, upućenik se u istoj meri oslobađa svog duga prema uputiocu.
2) Izmirivanje obaveza prema odredbama Zakona o platnom prometu
Shodno odredbama članova 47–49. ovog zakona, predviđen je način izmirenja obaveza prinudnom naplatom.
Prinudna naplata (član 47) s računa klijenta vrši se kod banaka, sa svih računa klijenta na kojima on ima sredstva, i vrši se na osnovu i po redosledu:
1) izvršnih rešenja poreskih, carinskih i drugih nadležnih organa – prema vremenu prijema;
2) izvršnih sudskih rešenja, drugih izvršnih naslova, zakonskih ovlašćenja – prema vremenu prijema;
3) naloga poverilaca na osnovu dospelih hartija od vrednosti, menica ili ovlašćenja koja je dužnik dao svojoj banci i svom poveriocu – prema vremenu prijema.
Članom 47a je propisano da se prinudna naplata može vršiti na osnovu menica ili ovlašćenja samo ako su i menice i ovlašćenja evidentirani u registru menica i ovlašćenja koji vodi Narodna banka Srbije (u daljem tekstu: registar menica i ovlašćenja). Zahtev za registraciju menice ili ovlašćenja dužnik podnosi svojoj banci koja izdaje potvrdu o registrovanim menicama ili ovlašćenjima.
U skladu sa članom 48. Zakona, prinudnu naplatu vrši Narodna banka Srbije koja odmah posle prijema osnova za naplatu, svim bankama nalaže da blokiraju sve dinarske i devizne račune dužnika, da mu ne otvaraju nove račune i da joj bez odlaganja dostave podatke o stanju sredstava na tim računima. Kad primi obaveštenje od banaka o stanju sredstava na računima, Narodna banka Srbije nalaže banci kod koje dužnik ima najviši iznos sredstava na otvorenom dinarskom računu, da se nalog za prinudnu naplatu izvrši s tog računa, a ako na njemu nema dovoljno sredstava – izvršenje se nalaže i drugim bankama kod kojih dužnik ima otvorene dinarske račune, i to redom, prema visini sredstava na tim računima, do potpunog izvršenja naloga za prinudnu naplatu. Pod sredstvima za izvršenje naloga za prinudnu naplatu podrazumevaju se dinarska sredstva koja se vode na dinarskim računima kod banke, kao i dinarska protivvrednost deviznih sredstava kod banke, osim sredstava čije je izvršenje izuzeto zakonom, aktom Vlade, propisom Narodne banke Srbije, sudskom odlukom ili odlukom poreskog odnosno carinskog organa, kao i sredstva donacija i humanitarne pomoći, životnog osiguranja, prihoda od privatizacije, sredstva za formiranje robnih rezervi, sredstva samodoprinosa, sudskih depozita, sredstva određena za isplatu po osnovu akreditiva, sredstva depozita za obezbeđenje kredita, sredstva budžeta za isplatu premija, subvencija i regresa, sredstva obezbeđenja po ugovorima propisanih zakonom i drugim propisom, kao i tuđa sredstva na računima dužnika.
Nakon potpunog izvršenja naloga za prinudnu naplatu, Narodna banka Srbije bez odlaganja obaveštava banke o tom izvršenju radi deblokade sredstava dužnika na njegovim računima kod tih banaka.
3) Izmirenje obaveza prema odredbama Zakona o poreskom postupku i poreskoj administraciji
Za izmirivanje dospelih poreskih obaveza od značaja su i odredbe članova 19, 67. i 87a ovog zakona.
Prema članu 19, ispunjenje poreske obaveze sastoji se u plaćanju dugovanog iznosa poreza o dospelosti. Poresku obavezu:
1) ispunjava poreski obveznik neposredno;
2) ispunjava drugo lice kada je ovim zakonom ili drugim poreskim zakonom propisano da je odgovorno za ispunjenje poreske obaveze poreskog obveznika;
3) može da ispuni drugo lice koje prema poreskom zakonu nije odgovorno za ispunjenje poreske obaveze.
Poreski obveznici – pravna lica, preduzetnici ili fizička lica koja obavljaju delatnost, čiji su računi u trenutku plaćanja blokirani zbog izvršenja prinudne naplate kod organizacije nadležne za prinudnu naplatu – mogu međusobne novčane obaveze izmirivati i ugovaranjem promene poverioca odnosno dužnika u određenom obligacionom odnosu (asignacija, cesija i dr.), isključivo radi ispunjenja obaveza po osnovu javnih prihoda na koje se primenjuje ovaj zakon.
Shodno članu 67. Zakona propisana je redovna naplata poreza. Naplata poreza se po pravilu vrši plaćanjem novčanog iznosa o dospelosti poreza na propisane uplatne račune javnih prihoda u rokovima propisanim zakonom.
Porez se može platiti i kupovinom vrednosnog papira (taksene marke, doplatne poštanske marke, fiskalne akcizne markice i sl.) u slučajevima propisanim zakonom.
Izuzetno, poreska obaveza se može namiriti:
1) putem kompenzacije, na način i pod uslovima koje, u skladu sa poreskim zakonom, bliže uređuje ministar;
2) konverzijom potraživanja po osnovu poreza, u trajni ulog Republike u kapital poreskog obveznika, na način i pod uslovima koje propiše Vlada.
Prema članu 87a Zakona propisana je privremena mera obezbeđenja poreskog potraživanja u prinudnoj naplati iz novčanih sredstava poreskog obveznika.
Radi obezbeđenja naplate poreza i sporednih poreskih davanja posle početka postupka prinudne naplate iz novčanih sredstava poreskog obveznika na njegovim računima, Poreska uprava rešenjem ustanovljava privremenu meru obezbeđenja naplate poreskog potraživanja koja označava zabranu poreskom obvezniku da novčane obaveze koje ima prema trećim licima, izmiruje ugovaranjem promene poverilaca odnosno dužnika u određenom obligacionom odnosu (asignacija, cesija i dr.), prebijanjem (kompenzacija) i na drugi način u skladu sa zakonom.
Privremena mera izvršava se u skladu sa odredbama zakona kojim se uređuje platni promet, odnosno odredbama drugih zakona, koje se odnose na prinudnu naplatu sa računa klijenta. Banka je dužna da, po prijemu naloga od strane organizacije nadležne za prinudnu naplatu, odmah obustavi izmirenje novčanih obaveza koje poreski obveznik ima prema trećim licima na osnovu ugovora o promeni poverilaca odnosno dužnika u određenom obligacionom odnosu (asignacija, cesija i dr.), po osnovu prebijanja (kompenzacija) i po drugom osnovu u skladu sa zakonom, osim za plaćanja po osnovu isplata zarada i naknada troškova (za dolazak na rad i odlazak s rada i za vreme provedeno na službenom putu u zemlji i inostranstvu), kao i po osnovu drugih primanja (otpremnina pri odlasku u penziju, solidarna pomoć i pomoć u slučaju smrti zaposlenog ili člana njegove uže porodice) i novčanih naknada iz socijalnog programa za zaposlene kojima prestaje radni odnos u procesu restrukturiranja preduzeća i pripreme za privatizaciju, stečaj i likvidaciju.
Na obrazloženi zahtev poreskog obveznika Poreska uprava može da, uz saglasnost ministra, ukine ustanovljenu privremenu meru ako poreski obveznik podnese sredstvo obezbeđenja naplate poreskog potraživanja iz člana 74. stav 2. ovog zakona.
4) Izmirivanje obaveza prema Pravilniku o načinu i uslovima za plaćanje poreske obaveze putem kompenzacije
Pravilnik bliže uređuje način i uslove pod kojima poreski dužnik u tekućoj godini može putem kompenzacije izmiriti poreske obaveze dospele do 31. decembra prethodne godine.
Saglasno članu 2. Pravilnika, dužnik koji istovremeno ima i potraživanja od budžeta Republike Srbije, može putem bilateralne kompenzacije da izmiri dug podnošenjem zahteva za plaćanje duga putem kompenzacije, pod uslovima da je:
1) prema usaglašenoj knjigovodstvenoj dokumentaciji, obaveza budžeta Republike Srbije prema dužniku najmanje dvostruko veća od ukupnog duga koji se može izmiriti putem kompenzacije;
2) predmet kompenzacije dug koji predstavlja javni prihod budžeta do iznosa koji pripada budžetu.
U skladu sa članom 3. Pravilnika, dužnik podnosi zahtev Ministarstvu finansija – Upravi za trezor. Uz zahtev se podnosi sledeća dokumentacija:
1) Potvrda o obavezi na Obrascu POO, overena od strane korisnika budžetskih sredstava koji ima obavezu prema dužniku, zajedno sa dokumentacijom kojom se dokazuje osnov dugovanja;
2) Potvrda o dugu na Obrascu PDU, overena od strane nadležne organizacione jedinice Poreske uprave prema sedištu dužnika;
3) popunjena Izjava o kompenzaciji međusobnih obaveza i potraživanja na Obrascu IOK, u četiri primerka, overena od strane dužnika;
4) popunjen nalog na teret i u korist odgovarajućeg uplatnog računa javnih prihoda;
5) popunjen i overen nalog na teret i u korist svog računa.
Navedeni obrasci POO, PDU i IOK, odštampani su uz ovaj Pravilnik i čine njegov sastavni deo.
Nakon prihvatanja zahteva i uz ispunjenost propisanih uslova, u roku od sedam radnih dana od dana prijema dokumentacije Uprava za trezor overava Obrazac IOK i ispostavlja naloge za obračun na teret i u korist računa budžeta, a rok za kompenzaciju je 30 dana od dana overe Obrasca IOK. Kada je Uprava za trezor prihvatila zahtev poreskog dužnika o izmirenju poreske obaveze putem kompenzacije, prateća dokumentacija se, uz prihvaćeni zahtev, prosleđuje Sektoru za javna plaćanja koji obaveštava poreskog dužnika o iznosu duga koji je odobren za kompenzaciju.
Posle realizacije naloga za obračun, Sektor za javna plaćanja dostavlja dužniku jedan primerak Obrasca IOK zajedno sa potvrdama, odnosno kopijama naloga o sprovedenom obračunu na teret i u korist računa budžeta i uplatnog računa javnih prihoda. Dužnik je obavezan da sprovede obračun preko svog računa i da dostavi organizacionoj jedinici dokaz o izvršenom evidentiranju sa dokumentacijom.
Kratki rezime
Prethodno izneti komentari o izmirivanju obaveza na osnovu platnih transakcija između korisnika platnih usluga i posredstvom pružalaca platnih usluga, biće prošireni u narednim brojevima časopisa „Poslovni savetnik” primerima izmirivanja obaveza na osnovu sklopljenih ugovora (cesija, asignacija, preuzimanje duga, jemstvo i dr.) putem platnih transakcija koje se sprovode posredstvom pružaoca platnih usluga između korisnika tih usluga.